"O co biega?" na Scenie Letniej do poprawki (2024)

Po czterech latach od frekwencyjnego hitu Centrum Kultury wGdyni, spektaklu "Mayday. Run For Your Wife", CK Gdynia przygotowało kolejną farsę - "O co biega?". Przedstawienie ma spory potencjał, ale potrzebuje lepszego zgrania aktorów imniejszej przestrzeni niż ta na Scenie Letniej wOrłowie, gdzie nie udaje się "złapać" realizatorom farsowego tempa.

"O co biega?" Philipa Kinga wreżyserii Tomasza Podsiadłego reklamowane było jako produkcja na podstawie jednej zdziesięciu najlepszych fars na świecie. Jednak już pierwszy kwadrans spektaklu Centrum Kultury wGdyni weryfikuje to twierdzenie, bowiem do najlepszych fars (takich jak m.in. słynne sztuki Raya Cooneya "Mayday" - obecny wrepertuarze CK Gdynia, "Okno na parlament" czy "Nie teraz, kochanie") sztuce Philipa Kinga jednak wiele brakuje. Idotyczy to zarówno konceptu, prowadzenia akcji, dialogów, jak irozwiązań sytuacyjnych, ztytułowym bieganiem (oryginalny tytuł sztuki to "See How They Run") włącznie.

Przenosimy się wlata 40. XX wieku na głęboką angielską prowincję. Trwa jeszcze II wojna światowa, jednak wrodzina pastora Toopa ma inne zmartwienia, które materializuje swoją nieustannie narzucającą się pastorowi osobą, zakochana wnim panna Skillon. Pastor Toop stara się postępować ze nią taktownie, co coraz bardziej irytuje jego małżonkę, Penelopę. Jednak dopiero przyspieszona wizyta biskupa Laxu, wuja Penelopy, zbiegająca się wczasie zniespodziewanym przybyciem Clive'a - jej przyjaciela zczasów kariery aktorskiej oraz wszelkie komplikacje związane ztym, kto jest kim iza kogo się podaje, napędzają spiralę coraz bardziej absurdalnych zdarzeń. Ich komizm podkreśla niezbyt lotna służąca Ida, która wszędzie pojawia się wniewłaściwej chwili iw nieodpowiednim czasie.

Znajdziemy tu izbiegłego zobozu jenieckiego hitlerowskiego oficera, terroryzującego towarzystwo, iangielskiego żołnierza na przepustce, poszukującego zagubionego munduru, ikolejnego pastora, pod którego podszywają się niemal wszyscy pozostali mężczyźni. Ponieważ tym razem podstawą komizmu sytuacyjnego są rozmaite drzwi (także te od szafy), przez które niezliczoną ilość razy przechodzą lub przebiegają bohaterowie sztuki, to choreografia wejść, przejść iwyjść jest kluczowa dla nadania przedstawieniu odpowiedniej dynamiki, charakteryzującej tę farsę. Jednak poza bardzo udaną sceną pogoni za szaleńcem zprętem, właśnie ten element najmocniej szwankuje.

Wydaje się, że aktorom przeszkadza otwarta przestrzeń Sceny Letniej wOrłowie idystans, jaki dzieli od sceny publiczność (wymuszające jeszcze bardziej przerysowane gesty ibardziej wyraziste prowadzenie postaci niż wtypowym teatrze). Ten biało-czarny kolorystycznie (scenografia ikostiumy Agnieszki Szewczyk) spektakl przygotowywany był wCentrum Kultury iw Sali Koncertowej Portu Gdynia, gdzie przedstawienie trafi po wakacjach. Być może dlatego wruch sceniczny wkrada się sporo chaosu inie ma farsowej dynamiki, choć większość aktorów ze swoich zadań aktorskich dobrze się wywiązuje.

Najciekawsze postaci to zasługa wracającej do Trójmiasta po roku artystycznej nieobecności Ewy Błachnio, która przez ostatnie lata bardzo rozwinęła się aktorsko, co udowadnia rolą Penelopy Toop oraz Cezarego Morawskiego wroli Biskupa Laxu. Penelopa winterpretacji Błachnio to silna, zdecydowana, nieco ekscentryczna kobieta, sfrustrowana miękką postawą męża wobec uganiającej się za nim kościelnej "fanki". Zkolei Biskup Laxu Morawskiego uparcie stara się uporządkować izrozumieć to, co się dzieje wdomu państwa Toop, nie stroniąc przy tym od zerkania łakomym wzrokiem na ponętną służącą Idę iprzystojnego policjanta. Oboje tworzą wyrazistych bohaterów, zwyczuciem budując kolejne komiczne sceny.

Tylko poprawnie wypada przesadnie jednowymiarowa Panna Skillon wwykonaniu Anny Zagórskiej, zaś lepsze igorsze momenty miewa Paweł Klowan jako pastor Lionel Toop, podobnie jak pozostali aktorzy Michał Zacharek (Clive Winton), Bartłomiej Sudak (Intruz), Michał Bronk (Wielebny Humphrey) iBartosz Sołtysiak (Sierżant Towers).

Największą uwagę wobsadzie "O co biega?" wzbudza jednak Natalia Siwiec, celebrytka, która zdecydowała się spróbować sił na scenie idla której rola służącej Idy jest teatralnym debiutem. Choć to niezwykle wymagająca partia, mająca decydujące znaczenie dla powodzenia wielu scenicznych gagów, Siwiec - jak na amatorkę iw towarzystwie profesjonalnych aktorów zdużo większym stażem - wypada nadspodziewanie dobrze. Najlepiej - gdy jej mało rozgarnięta bohaterka zwdziękiem słodkiej idiotki stara się zrozumieć, co się wokół niej dzieje. Bo jej Ida to poruszająca się wkusych, seksownych sukienkach głupiutka inaiwna, ale wgruncie rzeczy dobra dziewczyna, mająca wiele (często zdecydowanie za wiele) dobrych chęci. Siwiec nie gwiazdorzy, rzadko kiedy wswojej grze jest pretensjonalna (jedynie mimika iprzerysowane gesty wymagałyby dalszego szlifu) inie spowalnia akcji spektaklu, aniekiedy wręcz swoim wejściem potrafi go ożywić.

Największym problemem spektaklu pozostaje tempo, tylko momentami (nieprzypadkowo najzabawniejszymi wcałym spektaklu) utrzymujące odpowiednią dla farsy dynamikę. Reżyser Tomasz Podsiadły zajął się przede wszystkim pracą zaktorami, zaniedbując nieco detale techniczne, decydujące przecież opowodzeniu tego typu przedsięwzięcia. Dlatego, jak na farsę, długimi momentami spektakl jest mało zabawny iposiada przesadnie długi irozgrywany wślamazarnym tempie wstęp (później jest jednak już tylko lepiej).

Sądzę, że to wina przede wszystkim zbyt małej liczby prób (praca zaktorami trwała podobno zaledwie miesiąc, aprób na Scenie Letniej było raptem kilka), dlatego spektakl musi się dotrzeć na scenie. Zpewnością na jego korzyść zadziała też przeprowadzka do Sali Koncertowej Portu Gdynia, gdzie będzie regularnie pokazywany po wakacjach.